Sven Ornelis, bekend radiomaker bij Joe, fervent wandelaar en Curcufen-ambassadeur logt al wandelend in voor het virtuele gesprek met Jef Hus, Managing Director van EG en zelf ook gepassioneerd wandelaar. Sven praat even vlot als altijd -lees zonder hijgen- terwijl hij supersnel wandelt. Sven is duidelijk in vorm en legt al lachend uit dat wandelmeetings vooral een groot voordeel hebben: “Jij moet nooit het verslag van de meeting schrijven”.
Net op dat moment verschijnt Jef Hus, Managing Director van EG en ook fervent wandelaar, op het scherm. Hij zit wel achter zijn bureau. “Oh nee! Sven je bent toch niet aan het wandelen” roept hij en er klinkt duidelijk een tikkeltje jaloezie uit zijn stem. “Amai Sven, bewonderenswaardig. Ik heb het zover nog niet gebracht dat ik mijn meetings al wandelend kan doen” voegt hij er al lachend toe. Beide heren begroeten elkaar hartelijk en praten nog even verder over het organiseren van wandelmeetings in bedrijven.
Jef is bezig met een project bij EG om wandelmeetings op te zetten tussen collega’s. Maar door corona werkt iedereen van thuis uit en is dit praktisch nu net even wat moeilijker. Sven moedigt Jef aan om door te zetten. Hij is ervan overtuigd dat meetings, counseling, coaching een heel andere dimensie krijgen als je het al wandelend doet. Je luistert veel meer als je naast elkaar loopt te praten en je durft meer te zeggen.
Verslag van een boeiend gesprek over een gedeelde passie voor wandelen.
“Voor 10 km doe ik mijn schoenen niet aan” Jef
Hoe het allemaal begon…
Ik ben beginnen wandelen omdat ik een nieuwe uitdaging zocht, vertelt Jef. Eerst dacht ik marathons te lopen of een koersfiets te kopen. Samen met vrienden tussen pot en pint hebben we dan beslist om te gaan wandelen. Maar mensen die me kennen, weten dat ik niet gewoon rustig ga wandelen. Nee hoor, ik had direct een duidelijk objectief. Ik zou dat jaar meedoen aan de Dodentocht (voor de minder fervente wandelaar: het doel van de Dodentocht is om binnen 24 uur een parcours af te leggen van 100 kilometer). Respect Jef, valt Sven in. Ik heb nog nooit de Dodentocht gewandeld en ben ook om heel andere redenen gestart met dagelijkse wandeltochten. Ik moest gewoon afvallen. Ik wou anders gaan leven. Ik wist dat bijna iedereen kon wandelen. Voetje per voetje. Steeds verder. En zo is het bij mij gestart. Ik ben binnen de kortste keren verslaafd geraakt aan wandelen. En ik heb nu echt mijn wandeling van 2 tot 3 uur per dag nodig.
Wandelen een passie of een verslaving?
Mijn eerste 5 km waren een ramp, zo vertelt Jef. Amai vooral mijn voeten deden veel pijn. Ik dacht toen echt van dit houd ik nooit vol. Maar het is niet alleen fysiek doorzetten. Ook mentaal moet je je instellen op wandelen. Gelukkig had ik toen de uitdaging van de Dodentocht. Ik ben een passionele doorzetter en moest en zou de eindmeet halen. Toen is wel mijn passie voor wandelen geboren. Ik heb ontdekt hoe leuk wandelen is. En ik geef grif toe dat wandelen voor mij een échte verslaving is geworden. Bij mij ook Jef, zegt Sven. Ik heb het fysiek en mentaal gewoon nodig. Ik herken ook het competitiegegeven waar Jef het over heeft. Ik ben nooit naar de 100 km gegaan, maar als ik bv 9,850 kilometer op de teller heb staan, dat gaat niet voor mij. Nee hoor, en Jef jij zal dat zeker herkennen, dan moet ik 10km op de teller hebben staan. Als ik 18380 stappen heb, wil ik er 20.000 hebben. Een goeie vriend heeft me ooit gezegd dat die mindset typerend is voor een fanatieke topsporter. Dat ronde getal maakt natuurlijk niets uit. Het is gewoon kwestie van altijd je grenzen te willen verleggen.
Wandelen, een inspiratiebron
Ik kan soms door mijn drukke bezigheden tijdens de week weinig wandelen. Dan trek ik er in het weekend extra lang op uit. Ik krijg enorm veel inspiratie van wandelen, gooit Jef een balletje op. Ik word rustig van wandelen, kan over heel veel zaken nadenken en heb al menig belangrijke beslissing genomen tijdens een wandeltocht. Je zit in de natuur, je hebt geen afleiding. Je krijgt vanzelf inspiratie. Je zegt dat heel goed Jef, reageert Sven enthousiast. Wandelen is een sport die je toelaat om nog andere dingen te doen. Soms denk ik bewust na, wat heb ik nu de laatste 20 min gezien, waar ben ik door gewandeld. En dat is typisch voor de wandelsport. Je moet niet enkel focussen op wandelen. Als je gaat fietsen, moet je geconcentreerd zijn op verkeer… wandelen laat je toe om je gedachten ook te laten wandelen. In mijn leven draait heel veel rond inspiratie. Voor de radio, maar ook voor mijn blog. En als ik achter mijn PC zit komt dat niet, als ik wandel wel. Absoluut knikt Jef. Ik heb al heel veel dingen kunnen oplossen tijdens het wandelen. Door er gewoon rustig over na te denken. Je komt thuis en je hebt de oplossing.
Vaste wandelroutes of niet?
Ik wandel graag in de natuur. Maar, en dat zal jullie misschien verbazen, vertelt Sven, ik hou ook van stadswandelingen. Daar laat ik me leiden door de verkeerslichten. Verkeerslichten... vraagt Jef. Je weet wel Jef, wij staan niet graag stil. Ik volg dus de lichten. Als het groen is ga ik die richting uit. Anders sla ik gewoon af. Zo heb ik al heel wat onverwacht mooie dingen ontdekt in mijn lievelingsstad Barcelona. Puur door toeval. Ontdekkingswandelingen noem ik dat. Aan de andere kant had ik in Rijmenam mijn vaste dagelijkse route. Dagelijkse routine waar ik ook met volle teugen van genoot. Jef knikt instemmend maar ontdekt zelf ook graag nieuwe gebieden. Ik volg regelmatig uitgestippelde wandelingen of wandelknooppuntwandelingen. Plaatsen ontdekken waar je nooit bent geweest. Dat boeit me elke keer weer, vertelt hij enthousiast. Sven houdt dat écht voor de speciale momenten. Ik heb het nog altijd wat moeilijk om de wagen te nemen om te gaan wandelen. Maar vorige week heb ik stiltepad in Westouter ontdekt. Fantastisch gewoon. Enige nadeel, je doet dat in het weekend en dan kan het wel druk zijn en ik geniet bij het wandelen toch vooral van de rust en de stilte van de natuur.
Echt wandelen vraagt dat je zorg draagt voor je lichaam
Sven en Jef hebben nog iets gemeen: ze nemen allebei dagelijks Curcufen Forte (een voedingssupplement dat je helpt om vlot te blijven bewegen dat een unieke combinatie van 2 krachtige extracten bevat: Curcuma longa en Boswellia serrata.) Sven is ambassadeur voor het merk en Jef gelooft rotsvast in de kwaliteiten van een van de topproducten van het bedrijf dat hij leidt. Jef slaat nooit een dag over. Sven durft af en toe wel eens stoppen als het doosje leeg is. Maar geen zorgen hé Jef. Ik ben écht een goeie ambassadeur. Ik voel het direct aan mijn lichaam als ik even geen Curcufen Forte neem. Dan komt dat zeurderige gevoel bijna onmiddellijk terug. Gelukkig is dat na enkele capsules ook weer even snel weg. Heel wat mensen rondom mij zijn nu ook trouwe gebruiker geworden en zeggen allemaal hetzelfde. Je voelt het verschil. Dat klopt reageert Jef enthousiast. Curcufen Forte wordt heel snel opgenomen door je lichaam omdat we het in vloeibare vorm aanbieden. Ik sla écht geen enkele dag over, maar ja Sven, ik kan natuurlijk niks anders zeggen. Beide heren schieten onbedaarlijk in de lach.
Geheime tips om gezond te wandelen?
Jef: eet om het uur een appel of een stukje fruit en drink
Sven: Kijk uit voor de sugar drop. Zorg dat je altijd iets bij de hand hebt.
Sven & Jef: Goed materiaal is essentieel. Schoenen en sokken zijn de essentie.
De allermooiste momenten?
Beiden heren aarzelen, dit is duidelijk een moeilijke vraag. Sven schiet af. Er zijn gewoon zoveel mooie momenten. Ik geniet ervan als ik s’ morgens de zon zie opgaan. Als je de natuur voor jezelf alleen hebt, dat blijft speciaal. Ik heb ook gewandeld voor het goede doel. Dat was ook een topbeleving toen ik samen met Kürt (Kürt Rogiers) Hasselt binnenwandelde voor Handicap International en 1000 fans ons aanmoedigden. Dat zijn zo van die wandelmomenten die ik nooit vergeet. Ik heb natuurlijk pech, zegt Jef fijntjes, ik ben geen BV (lacht). Mijn allermooiste herinnering is en blijft mijn aankomst bij de eerste Dodentocht.
Dat vergeet ik nooit meer. Mijn allergrootste schrikmoment was tijdens een van mijn nachtwandelingen. Ik liep heel alleen in het bos en plots hoorde ik allerlei geluiden. Toen ik scheen met mijn koplamp, zag ik twee ogen in de bosjes achter mij. Toen heb ik toch net wat sneller gewandeld. Beide heren schieten in de lach. Weet je, zegt Sven, ik denk toch ook nog aan 1 moment dat mij altijd bijgebleven is. Mijn papa was een topsporter. Hij heeft me nooit gepusht om te sporten. Maar toen ik vertelde dat ik meer wou wandelen, heeft hij me wel écht gesteund. Die eerste zomer, nu 10 jaar geleden, hebben we tijdens de vakantie samen met mijn broer de Mont Ventoux opgewandeld. En dat moment, dat heroïsche gevoel dat je krijgt als je daarboven staat. Dat ga ik nooit nog vergeten. Denk dat jij dat gevoel ook had bij je eerste Dodentocht. En ja hoor, mocht het je verbazen, beide heren zijn het roerend eens 😊.